Ενας θάνατος είναι μιά σημαντική απώλεια και μάθημα για μας τους υπόλοιπους που τον ζούμε.Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμη και στο νεκρικό τους κρεββάτι μας δίνουν μάθημα ζωής.Ενα τέτοιο θάνατο έζησα και γω τις τελευταίες μέρες που η γυναίκα μου έχασε τον μοναδικό της θείο,τον θείο που της συμπαραστάθηκε απο παιδί,που την αγάπησε και που της στάθηκε δυναμικά στις αποφάσεις της παραπάνω και απο τους ίδιους της τους γονείς.Καμμιά φορά τέτοια γεγονότα μας αποκαλύπτουν τους πραγματικούς μας εαυτούς.Ο μακαριστός Φίλιππος Πίσκοπος απο την Ινια της Πάφου μας έδωσε μαθήματα ζωής μέσα απο το μαρτύριο της αρρώστειας του και όταν η γυναίκα μου του ψιλοτραγουδούσε στ'αυτί τα αγαπημένα του τραγούδια αυτός κουνούσε τους αδύνατους του ώμους σαν να ήθελε να μας πεί ότι χορεύει.Ο Χάρος τον πήρε χορεύοντας και αυτός τον αντίκρυσε με τ'άκκορτεόν του κατάμουτρα.
Αυτό θα πεί μαγκιά.
4 σχόλια:
Συλλυπητήρια
μάγκας και τυχερός
δεν ειναι όλοι που εχουν μια ανιψια να τους σιγοτραγουδα τις τελευταιες στιγμες τους
τη μερα μου μαλάκωσατε Κώστα
να στε καλά
Τέτοιοι Άνθρωποι κάνουν τη διαφορά στη ζωή και κάνουν καλύτερους όσους τους γνώρισαν από κοντά.
Τυχεροί εσείς που τον γνωρίσατε και θα τον έχετε πάντα ζωντανό μέσα σας. Τυχερός κι αυτός που σας είχε κοντά του μέχρι το τέλος.
Το μεγαλείο της ζωής και της ανεμπόδιστης αγάπης.
@ ruth_less,
καλωσόρησες και εσύ στη Κουλουφολάνδη....."ανεμπόδιστης αγάπης" τι όμορφο ακούγεται.Μου έφτιαξες την εβδομάδα μου.
Δημοσίευση σχολίου