Αναφέρετο επίσης σε άτομα που ξαφνικά.... άρχισαν να ενδιαφέρονται, εννοώντας μερικούς που το κομματιλίκκι "άφησε" στο περιθώριο, επίτηδες γιατί γνωρίζουν γεγονότα και στοιχεία που ίσως να εκθέτουν άτομα και τα λερωμένα τους. Αλλά δεν θα σταθώ σ'αυτό.Ποσώς μ'ενδιαφέρει το σκατοπαρελθόν τους και πως,για τα προσωπικά τους συμφέροντα και άλλα θυσίασαν την εξέλιξη αυτής της πόλης.Αυτό που με απασχολεί είναι ότι δεν έχουμε δημοσιογράφους,τουλάχιστον στη Πάφο.Οταν η γυναίκα μου αντέδρασε στέλλοντας την πιό κάτω επιστολή στις εφημερίδες πήραμε τις εξής αντιδράσεις απόρριψης δημοσίευσης:"Εξαιρετικό κείμενο.Πολύ καλή πέννα.Καταλαμβαίνεις ότι δεν μπορεί
να δημοσιευθεί μιας και δεν έχουμε μέχρι σήμερα ασχοληθεί με θέματα ή άρθρα που δημοσιεύουν άλλες εφημερίδες" Αντρη Φαρμάκη,Επιλογές της Πάφου.
Η επιστολή στάλη και στον Αδέσμευτο στον κο Κώστα Νάνο για να απαντήσει με το ίδιο ύφος. Οι υπόλοιποι ούτε καν μπήκαν στον κόπο να απαντήσουν.
Δηλαδή με άλλα λόγια η μιά εφημερίδα χαϊδεύει τ'αυτιά της άλλης.
Αυτό θα πεί συναδελφική αλληλεγγύη.Ζήτω!
Είναι εδώ όμως που αφήνουν τους εαυτούς τους εκτεθιμένους για τον απλό λόγο ότι ο κος Σωκράτους δεν υπογράφει σαν δημοσιογράφος αλλά σαν Δημοτικός Σύμβουλος της ΕΔΕΚ. Τοιουτοτρόπως θα μπορούσαν,αν ήθελαν να δημοσιεύσουν την επιστολή της,που ακολουθεί θα είχαμε και την ανάλογη ανταπάντηση απο τον κο Σωκράτους.
Αντί αυτού αρκέστηκε να διαβάσει την επιστολή (χωρίς να την δημοσιεύσει) και να απαντήσει με άρθρο στη Φωνή στις 11/10/2008. (δες αρθρο του στο τέλος της ανάρτησης).
Αν αυτό δεν είναι αναξιοκρατικό και θρασύδειλο τότε τι είναι?
Ο κος Σωκράτους αυτοαναιρείται απλά!
Αυτοαναιρείται σαν δημοτικός σύμβουλος και σαν δημοσιογράφος του κακού του.... του καιρού!
"ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΥΕΙΝ ΒΟΥΛΕΤΑΙ" ΤΗΣ ΓΙΟΥΛΑΣ ΚΟΥΤΣΟΦΤΙΔΗ
ΝΤΑΗΣ: ψευτοπαλληκαράς, κουτσαβάκης, παλικάρι της φακής.
ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ: πρόσωπο που παίρνει μέρος των χρημάτων που κερδίζει μία πόρνη με αντάλλαγμα την προστασία που της παρέχει.
Τα πιο πάνω εξηγεί ο κύριος Μπαμπινιώτης στο λεξικό του.
ΟΙ ΝΤΑΗΔΕΣ, ΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΉΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΤΟΥΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ
Το πιο πάνω είναι τίτλος του άρθρου του κύριου Σωκράτη Σωκράτους, δημοσιογράφου και δημοτικού συμβούλου του Σ.Κ. ΕΔΕΚ Πάφου. Μόνο που δεν καταλάβαμε σαν αναγνώστες ποιοι είναι οι νταήδες και ποιοι οι νταβατζήδες (αφού δεν ονομάζει ο κύριος Σωκράτους στο άρθρο του) ώστε αν τους αξίζει να τους ευχηθούμε κι εμείς τον κακό τους τον καιρό.
Συμφωνώ δε απόλυτα ότι έχουμε σωρεία παραγόντων, αρχόντων, ευαισθητοποιημένων πολιτών κλπ όπως αναφέρει και που είναι ευαισθητοποιημένοι για οτιδήποτε αφορά την πρόοδο, την ανάπτυξη και αναβάθμιση του επιπέδου ζωής. Εμείς ανήκουμε στην ομάδα των ευαισθητοποιημένων πολιτών. Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις ανήκουν στην ομάδα των ηγετών – αρχόντων. Προφανής είναι η διαφορά των δύο κατηγοριών αφού η δεύτερη κατηγορία λαμβάνει τις αποφάσεις για τους πρώτους. Άρα θα αναλύσουμε τη δεύτερη κατηγορία που είναι η σημαντική και που συνεχίζει σε άρθρα του ο κύριος Σωκράτους να διατείνεται ότι είναι και υπηρετεί.
Για τον Max Weber, ο ηγέτης, και μάλιστα ο πολιτικός ηγέτης είναι ο άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από το πάθος, την κρίση και την υπευθυνότητα ώστε να κινητοποιεί, να συσπειρώνει, να παίρνει ρίσκα, να μην ακολουθεί την πεπατημένη, να μη σταδιοδρομεί απλώς αλλά να υπηρετεί αξίες. Με λίγα λόγια να μη διαχειρίζεται μόνο αλλά και να διαμορφώνει. Άρα για να βγούμε εμείς οι υπόλοιποι από τα αδιέξοδα, χρειαζόμαστε κάποιους ηγέτες, πολιτικούς ηγέτες που θα είναι εμπνευσμένοι με πάθος και όραμα για να μας δείξουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Αναζητούνται τέτοιες προσωπικότητες αλλά δυστυχώς δεν είναι ορατές. Άλλοι λένε ότι υπάρχουν κάποιοι αλλά αυτοί είναι περιθωριοποιημένοι ή είναι εκτός πολιτικής.
Παρακολουθώντας επισταμένα τον δημόσιο βίο μέσω όλων των μέσων προβολής ακόμα και τις ανοιχτές συζητήσεις κατά καιρούς στο δημοτικό μέγαρο καταλήγω στο συμπέρασμα ότι υπάρχει διάχυτη μία τάση διαχείρησης ναρκισσιστικών φιλοδοξιών. Ακούμε συχνά τη ρήση «δεν κάνω προσωπική πολιτική» και τυγχάνει κατά διαβολική πάντα σύμπτωση να συμφωνούν οι εκπρόσωποι αναλόγως παράταξης και μάλιστα ομόφωνα. Αυτό μου θυμίζει ότι το δίκαιο είναι ταυτόσημο με το συμφέρον του ισχυρού κατά τον Θρασύμαχο.
Δεν είναι υπερβολή αλλά μία πραγματικότητα α) η πελατειακή χρησιμοποίηση του κράτους (σ’ αυτή την περίπτωση της πόλης) και β) η κομματικοποίηση της δημόσιας ζωής (σ’ αυτή την περίπτωση της τοπικής δημόσιας ζωής). Έχει κατέβει κατά πολύ ο πήχης, αγαπητοί μου, και η χειρότερη συμφορά είναι η χρεοκοπία της πολιτικής. Φθάσαμε να εξαρτώμαστε από παρεοκρατίες, οικογενειοκρατίες αλλά και το διάσημο «κολλητιλλίκι» στη δημόσια ζωή.
Η συγκομιδή των πιο πάνω ανθρώπων-ηγετών είναι ογκώδης τα τελευταία χρόνια σε σημείο που να είναι δύσκολα εποπτεύσιμη, και που δυστυχώς διαχειρίζονται ακόμη και τις τύχες μας.
Εν ολίγοις, το να ακούει κάποιος ξένος ότι σε μία αναπτυγμένη, ευνοούμενη, ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα, απορρίπτεται αίτημα της πρώτης μεγάλης ομάδας δηλαδή των ευαισθητοποιημένων πολιτών από τη δεύτερη ομάδα που ονομάζονται άρχοντες ή ηγέτες …. το να απορρίπτεται λοιπόν αίτημα λέγω ενός πεζόδρομου σε παραλιακή πόλη με γνώμονα την ασφάλεια, την υγεία, τη σωστή ποιότητα ζωής, με το να κατεδαφίζονται κτίρια ιστορικής σημασίας, με το να αποσιωπώνται σκάνδαλα κλπ κλπ αναρωτιέται κανείς μήπως την ΟΞΥΝΕΙΑ της δεύτερης ομάδας έχει στομώσει ο συναγελασμός με ΟΛΙΓΟΝΟΕΣ ΗΓΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΗΜΟΤΗΤΕΣ, αφού με αυτούς κοινωνικοποιούνται, συνδιαλέγονται και εξαρτώνται.
Ο Περικλής λέει στον «Επιτάφιο» ότι υπακούμε όχι μόνο στους γραπτούς νόμους της «πόλεως» αλλά και σε εκείνους που «ενώ είναι άγραφοι, επιφέρουν πανθομολογούμενη καταισχύνη (των παραβατών).» Θα ήθελα πολύ να παραπέμψω κάποιους ηγέτες στον «Επιτάφιο» αλλά υποψιάζομαι ότι θα καταλάβαιναν τόσα όσα θα κατανοούσε ο Ταλάτ αν διάβαζε την Αγία Γραφή.
Πιστεύω ακράδαντα κύριε Σωκράτους και όσοι ανήκετε στην ΠΛΗΘΩΡΑ των ΑΡΧΟΝΤΩΝ, ότι στις εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να υπάρχει numerus clausus, στη διεκδίκηση τέτοιων υπεύθυνων θέσεων.
Τα πιο πάνω εξηγεί ο κύριος Μπαμπινιώτης στο λεξικό του.
ΟΙ ΝΤΑΗΔΕΣ, ΟΙ ΝΤΑΒΑΤΖΉΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΤΟΥΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ
Το πιο πάνω είναι τίτλος του άρθρου του κύριου Σωκράτη Σωκράτους, δημοσιογράφου και δημοτικού συμβούλου του Σ.Κ. ΕΔΕΚ Πάφου. Μόνο που δεν καταλάβαμε σαν αναγνώστες ποιοι είναι οι νταήδες και ποιοι οι νταβατζήδες (αφού δεν ονομάζει ο κύριος Σωκράτους στο άρθρο του) ώστε αν τους αξίζει να τους ευχηθούμε κι εμείς τον κακό τους τον καιρό.
Συμφωνώ δε απόλυτα ότι έχουμε σωρεία παραγόντων, αρχόντων, ευαισθητοποιημένων πολιτών κλπ όπως αναφέρει και που είναι ευαισθητοποιημένοι για οτιδήποτε αφορά την πρόοδο, την ανάπτυξη και αναβάθμιση του επιπέδου ζωής. Εμείς ανήκουμε στην ομάδα των ευαισθητοποιημένων πολιτών. Αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις ανήκουν στην ομάδα των ηγετών – αρχόντων. Προφανής είναι η διαφορά των δύο κατηγοριών αφού η δεύτερη κατηγορία λαμβάνει τις αποφάσεις για τους πρώτους. Άρα θα αναλύσουμε τη δεύτερη κατηγορία που είναι η σημαντική και που συνεχίζει σε άρθρα του ο κύριος Σωκράτους να διατείνεται ότι είναι και υπηρετεί.
Για τον Max Weber, ο ηγέτης, και μάλιστα ο πολιτικός ηγέτης είναι ο άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από το πάθος, την κρίση και την υπευθυνότητα ώστε να κινητοποιεί, να συσπειρώνει, να παίρνει ρίσκα, να μην ακολουθεί την πεπατημένη, να μη σταδιοδρομεί απλώς αλλά να υπηρετεί αξίες. Με λίγα λόγια να μη διαχειρίζεται μόνο αλλά και να διαμορφώνει. Άρα για να βγούμε εμείς οι υπόλοιποι από τα αδιέξοδα, χρειαζόμαστε κάποιους ηγέτες, πολιτικούς ηγέτες που θα είναι εμπνευσμένοι με πάθος και όραμα για να μας δείξουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Αναζητούνται τέτοιες προσωπικότητες αλλά δυστυχώς δεν είναι ορατές. Άλλοι λένε ότι υπάρχουν κάποιοι αλλά αυτοί είναι περιθωριοποιημένοι ή είναι εκτός πολιτικής.
Παρακολουθώντας επισταμένα τον δημόσιο βίο μέσω όλων των μέσων προβολής ακόμα και τις ανοιχτές συζητήσεις κατά καιρούς στο δημοτικό μέγαρο καταλήγω στο συμπέρασμα ότι υπάρχει διάχυτη μία τάση διαχείρησης ναρκισσιστικών φιλοδοξιών. Ακούμε συχνά τη ρήση «δεν κάνω προσωπική πολιτική» και τυγχάνει κατά διαβολική πάντα σύμπτωση να συμφωνούν οι εκπρόσωποι αναλόγως παράταξης και μάλιστα ομόφωνα. Αυτό μου θυμίζει ότι το δίκαιο είναι ταυτόσημο με το συμφέρον του ισχυρού κατά τον Θρασύμαχο.
Δεν είναι υπερβολή αλλά μία πραγματικότητα α) η πελατειακή χρησιμοποίηση του κράτους (σ’ αυτή την περίπτωση της πόλης) και β) η κομματικοποίηση της δημόσιας ζωής (σ’ αυτή την περίπτωση της τοπικής δημόσιας ζωής). Έχει κατέβει κατά πολύ ο πήχης, αγαπητοί μου, και η χειρότερη συμφορά είναι η χρεοκοπία της πολιτικής. Φθάσαμε να εξαρτώμαστε από παρεοκρατίες, οικογενειοκρατίες αλλά και το διάσημο «κολλητιλλίκι» στη δημόσια ζωή.
Η συγκομιδή των πιο πάνω ανθρώπων-ηγετών είναι ογκώδης τα τελευταία χρόνια σε σημείο που να είναι δύσκολα εποπτεύσιμη, και που δυστυχώς διαχειρίζονται ακόμη και τις τύχες μας.
Εν ολίγοις, το να ακούει κάποιος ξένος ότι σε μία αναπτυγμένη, ευνοούμενη, ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα, απορρίπτεται αίτημα της πρώτης μεγάλης ομάδας δηλαδή των ευαισθητοποιημένων πολιτών από τη δεύτερη ομάδα που ονομάζονται άρχοντες ή ηγέτες …. το να απορρίπτεται λοιπόν αίτημα λέγω ενός πεζόδρομου σε παραλιακή πόλη με γνώμονα την ασφάλεια, την υγεία, τη σωστή ποιότητα ζωής, με το να κατεδαφίζονται κτίρια ιστορικής σημασίας, με το να αποσιωπώνται σκάνδαλα κλπ κλπ αναρωτιέται κανείς μήπως την ΟΞΥΝΕΙΑ της δεύτερης ομάδας έχει στομώσει ο συναγελασμός με ΟΛΙΓΟΝΟΕΣ ΗΓΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΗΜΟΤΗΤΕΣ, αφού με αυτούς κοινωνικοποιούνται, συνδιαλέγονται και εξαρτώνται.
Ο Περικλής λέει στον «Επιτάφιο» ότι υπακούμε όχι μόνο στους γραπτούς νόμους της «πόλεως» αλλά και σε εκείνους που «ενώ είναι άγραφοι, επιφέρουν πανθομολογούμενη καταισχύνη (των παραβατών).» Θα ήθελα πολύ να παραπέμψω κάποιους ηγέτες στον «Επιτάφιο» αλλά υποψιάζομαι ότι θα καταλάβαιναν τόσα όσα θα κατανοούσε ο Ταλάτ αν διάβαζε την Αγία Γραφή.
Πιστεύω ακράδαντα κύριε Σωκράτους και όσοι ανήκετε στην ΠΛΗΘΩΡΑ των ΑΡΧΟΝΤΩΝ, ότι στις εκλογικές αναμετρήσεις πρέπει να υπάρχει numerus clausus, στη διεκδίκηση τέτοιων υπεύθυνων θέσεων.
Χαρείτε την απάντηση του μετά απο ετοιμασία μιάς εβδομάδας που είχε καιρό να συγκροτήσει δημοσιογραφική σκέψη.Ομως υποσχόμαστε ότι δεν θα ξανασχοληθούμε με τον κύριο γιατί είναι σπατάλη χρόνου.....
1 σχόλιο:
Θα ηθελα πραγματικα να δωσεικαποιος των ΜΜΕ μια απλη απαντηση.ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΟΚΑ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΟΠΟΥ ΑΦΑΙΡΕΘΗΚΑΝ 4 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ....δεν θα τα αναφερω τωρα.Ντρεπομαι,αλλα θα δωσω συνεχεια στη καταισχινη της υποτιθεμενης ελευθεριας του λογου,του βουλεσθαι,του ζην,του λεγειν,του φαναι,του ισταναι...Ας αρθρογραφισουν καποιοι ψευτοπατριωτες κοκορες του συρμου, παρα να χαλουν το μελανι τους για προσωπικη ανελιξη -κατ αυτους. Κατ εμας χαλουν το μελανι τους για ΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΟΥΜΑ που ετσι κι αλλοιως τον βρωμιζουν.
Δημοσίευση σχολίου