Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

AΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ

Σήμερα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα ενα νεαρό αρχιτέκτονα,τον οποίο γνώρισα στο γραφείο του φίλου και συναδέλφου αρχιτέκτονα Γιάννη Αρμεύτη,τον Αλέξη με το καρρώ παντελόνι και μ'όλα τα εξαρτήματα ενός αρχιτέκτονα να κρέμμονται απο τις τσέπες .... κλίμακα, μολύβια και τρίγωνα ίσως.Σήμερα,χάρις στον Αλέξη ένοιωσα και εγώ στην ηλικία του, γεμάτος ενέργεια.... για να "σχεδιάσουμε" ένα άλλο κόσμο,να κάνουμε διαγωνισμούς,να κάνουμε "δουλειές",καλές,όσο το δυνατό καλύτερες απο τις προηγούμενες.Σήμερα ένοιωσα καλά,γιατί ξέρω κάπου εκεί έξω υπάρχουν πολλοί Αλέξηδες που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο.Αυτό μου δίνει κέφι,πίστη και δύναμη.
Τον γνώρησα παλιά σε διαγωνισμό που κάναμε μαζύ,στο γραφείο του Αρμεύτη, όταν προσπαθήσαμε να πετύχουμε πρωτιά στο διαγωνισμό για το Δημαρχείο Πάφου.Είναι το μέλλον της αρχιτεκτονικής γενιάς στη Κύπρο.Εχει εκείνο το σπινθηροβόλο βλέμμα που χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο που θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του,και προ πάντων με εντιμότητα.Μέσα απο τα ξανθά μακριά του μαλλιά είδα το μισό λατινικό και κυπριακό ύφος να ξεφυτρώνει και για μιά στιγμή αναλογίστηκα πόσο διαφορετική θα ήταν η Κύπρος αν για κάποιο μαγικό λόγο παράμεναν στο νησί οι Γάλλοι.Μισός Γάλλος,μισός Κύπριος,με τρόπους,μ'ευγένεια,με λεπτότητα,με μετριοφροσύνη αλλά και με κριτικό ύφος,όπως άλλωστε μας έχουν μάθει στις σχολές της Γαλλίας.Κάπου,ξέρετε,η αρχιτεκτονική είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα,αλλά πάνω απ'όλα είναι ευαισθησία και έγνοια.Είναι τρόπος ζωής και είναι μέσα στις φλέβες σου.Κανένας μας δεν επιζητεί την αναγνώριση.Ερχεται μόνη της.Μέσα απο το έργο του καθενός απ'εμάς. Κάθε φορά προσπαθείς να κάνεις κάτι που να σ'οδηγήσει σ'άλλα μονοπάτια περιπέτειας και γνώσης.

2 σχόλια:

Lexi_penitas είπε...

Αγαπητέ Κώστα,

χωρίς να θέλω να γενικεύσω αλλά με τη σιγουριά ριζωμένη μέσα μου, πιστεύω ότι η τεράστια πλειοψηφία των αρχιτεκτόνων μας είναι για κλάματα. Βλέπεις τεράστιες ταμπέλες με τα ονόματα τους μπροστά στα πιο κακόγουστα, τα πιο κιτς, τα πιο εκτρωματικά κατασκευάσματα.

Ειλικρινά πιστεύω ότι έχουν την μερίδα του λέοντος από το αντι-αισθητικό αλαλούμ που έχει γεμίσει το κυπριακό τοπίο λόγω των αλλοπρόσαλλων σχεδίων των σπιτιών.

Καμιά έγνοια για να δέσει το σπίτι με το τοπίο και με το προϋπάρχον δομημένο περιβάλλον, καμιά έγνοια για τις γραμμές, ακόμα και για τα χρώματα. Παντού υπερβολή, κακογουστιά, περιστασιακές, ατοπες, άκαιρες αλλά σχεδόν πάντα αποτυχημένες αντιγραφές, παντού αρχοντοχωριατισμός που αναδύεται μέσα από σπίτια τα αποία κάθε άλλο παρά προσφέρουν στην αισθητική του τοπίου αλλά και στη περιβαλλοντική ευαισθησία που πρέπει επιτέλους να μας αγγίξει όλους.

Βέβαια πάντα υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις αλλά δυστυχώς η επίδραση τους και η επιρροή τους είναι μικρή και αδύνατη να αλλάξει τα δεδομένα. Δυστυχώς το κυπριακό τοπίο θα συνεχίσει για πολλά χρόνια να μολύνεται από αντιαισθητικά εκτρώματα. Και οι αυτουργοί και οι μανάδες τους να σιερουνται πως είναι αρχιτέκτονες.

koutso είπε...

Αγαπητέ Lexi,
Eυχαριστώ για την παρέμβαση σου και με την οποία συμφωνώ. Δυστυχώς ακόμη και οι εξαιρέσεις πνίγονται μέσα στη κακογουστιά του συνόλου,ακόμη και το περιβάλλον μας είναι χάλια.Δυστυχώς γεμάτο είτε σκουπίδια,είτε παράγκες,είτε κτίσματα βιαστές του τοπίου και συνεπώς του τόπου μας.Φταίνε οι αρχιτέκτονες. Φυσικά.Γιατί στην προσπάθεια τους να βάλουν ακόμα μιά ταπέλλα (βλέπεις πάσχουμε σ'αυτό το τόπο απο ταπελοεπικονίαση) κάνουν τα χατίρια κάθε αμπάλατου,κούλουφου ιδιώτη,είτε developer.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν ανήκω σ'αυτή την κατηγορία.Εξ'άλλου μόλις πριν λίγες μέρες "έδιωξα" developer που προσπαθεί σε τεμάχιο με συντελεστή πολύ χαμηλό,μόλις 189 τμ μπορεί να κτίσει,ήθελε ο κύριος να του σχεδιάσω τρία σπίτια με τρόπο που να μπορέσει μετά την τελική έγκριση να τα μετατρέψει σε 3 μονάδες απο 189τμ και μάλιστα σε μιά ευαίσθητη περιοχή.
Τον έχω αποπέμψει παρ'όλο που έχω κάνει αρκετή δουλειά για να προσπαθήσω να τον μεταπείσω και φυσικά ούτε θα πληρωθώ.Δεν είμαι κανένας που έχω την πολυτέλεια να διώχνω δουλειές,αλλά έχω μάθει να χάνω δουλειές.Ας το κάνουν και άλλοι "συναδέλφοι". Εχω έτσι την συνείδηση μου ήσυχη. Σίγουρα κάποιος κούλουφος θα βρεθεί να τον "εξυπηρετήσει".

Το άλλο μεγάλο κεφάλαιο της υπόθεσης είναι η αναχρονιστική παλαβή νομοθεσία η οποία δεν έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα αλλά ούτε γίνεται προσπάθεια να τροποποιηθούν ηλίθιες παραγράφοι που σκοτώνουν πολλές φορές την δημιουργία.Ομως μαθαίνεις να πολεμάς με το σύστημα για να περάσεις καμμιά φορά πράγματα τα οποία σε τελική ανάλυση αν κάποιος νούσιμος κάτσει και σκεφτεί δεν επηρεάζουν το συμφέρον ούτε του γείτονα αλλά ούτε επιβαρύνεται το δημόσιο.
Παρ'όλο που κάνουμε προσπάθεια επεξήγησης με τους λειτουργούς οι οποίοι πολλές φορές σηκώνουν τα χέρια ψηλά ρίχνοντας το μπαλάκι στον προϊστάμενο και στο τέλος ,ο προϊστάμενος, στο γενικό νομοθετικό πλαίσιο.Πούτσες μπλε δηλ.