Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της τοπικής Παφίτικης κτιριοδομίας, το νεο-κλασσικό, οφείλει τη διάδοσή του σ'ένα είδος 'ξενόφερτου στυλ' σε μιά εποχή που επιβάλλετο η αναγνωσημότητα της ελληνικής ταυτότητας. Οταν όμως η απουσία προβληματισμού απο πλευράς πολεοδομικού σχεδιασμού και ανασχεδιασμού της πόλης οδηγεί σε χρήση αυτών των ιστορικιστικών στοιχείων με μυρηκαστική νοοτροπία αναπαράγοντας ένα φτηνό μοντέλο που δεν έχει καμμιά κοινωνική καταξίωση,τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι παρά επικίνδυνο.Τα νεοκλασσικά κτίρια των σχολείων έγιναν σε μιά περίοδο που η κοινωνία έπρεπε να αποδείξει του Αγγλου κατακτητή την Ελληνική καταγωγή μας.Εχουν μέτρο και έχουν κλίμακα πράγμα που ο προτεινόμενος ναός,εκ φύσεως τα 500μ2 σε κάτοψη θα έχει και το ανάλογο ύψος ,πράγμα που θα οδηγήσει στην ανατροπή της μικροκλίμακας που χαρακτηρίζει την όλη η περιοχή.
Όμως οι καιροί αλλάζουν κάποτε. Η ανάγκη κατασκευής ενός Καθεδρικού Ναού είναι πλέον επιθυμία της Μητρόπολης Πάφου και θα ασκήσει τις όσες επιρροές έχει για να περάσει το θέλημα της έστω και αν ο συντελεστής είναι 1%,όσο και αν διαμαρτυρυθούμε.
Το επικίνδυνο της υπόθεσης είναι ότι η εκκλησία και οι εκάστοτε μελετητές της δεν έχουν αποδείξει ότι διακατέχονται απο ψηλά αισθητικά κριτήρια.Αρκεί να κοιτάξετε τα νέα οικοδομήματα καθώς και τις κατά καιρούς διορθωτικές επεμβάσεις όψεων και ακόμα προεκτάσεις σε υφιστάμενους ναούς.Αυτή η ανάγκη έχει ανατρέψει το πατροπαράδοτο αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο της εκκλησιαστικής μας αρχιτεκτονικής.Λαμπρό παράδειγμα μοντέρνας εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής με σύγχρονη αντιμετώπιση και το μοναδικό στο είδος του η εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα στην είσοδο της Λευκωσίας απο τον αρχιτέκτονα Νεοπτόλεμο Μιχαηλίδη.
Οι νέοι ναοί παρουσιάζουν ένα κοινό όπως άλλωστε και τα μεγαλεπήβολα σπίτια ιδιωτών με "νεο-κλασσική διάθεση":εκφράζουν την ευμάρεια του Κύπριου που διακατέχεται απο την ματαιοδοξία του "big is better" (όσο πιό μεγάλο τόσο το καλύτερο).Χάνεται έτσι το μέτρο και εκφυλίζεται το αστικό τοπίο και όχι μόνο.Παντού ξεφυτρώνουν κτίρια κάκιστης αρχιτεκτονικής έκφρασης με πρωτεργάτη το κράτος (ιδε Δικαστικό Μέγαρο και Νέα Κυβερνητικά κτίρια) και τους ντιβελοπερς να ακολουθούν.Αυτά τα κουρελουργήματα δημιουργούν ένα σκηνογραφικό τέχνασμα υψίστης αισθητικής καταισχύνης που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας εκθέτουν στα μάτια των περιηγητών.Αρκεί να περπατήσει κάποιος στην ύπαιθρο και μέσα στα χωριά μας για να δεί τη μέγιστη και απάνθρωπη κατάντια του δομημένου αλλά και του φυσικού μας περιβάλλοντος.Το κέντρο της πόλης μας έχει απονεκρωθεί ενώ λίγα μέτρα πιό κάτω αιωνόβια δένδρα κόβονται και όλα θυσιάζονται στο βωμό της αισχροκέρδειας.
Από τις επισημάνσεις αυτές μπορούμε να εξάγουμε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα,πάντα σύμφωνα με τον Θ.Στασινόπουλο και τα οποία μπορούν άνετα να προσομοιωθούν στη δική μας πραγματικότητα:
"1- Η ανάγκη (τότε) οδήγησε στη λιτότητα και μέσω αυτής στην κατασκευαστική αλήθεια. Αυτά ήσαν τα θεμελιώδη γνωρίσματα της παραδοσιακής κτιριοδομίας κάτω από τα όποια επιφανειακά ιδιώματα. "
"2- Ο πλούτος έφερε τη μίμηση και αυτή τη δομική υποκρισία, η οποία με τη πάροδο του χρόνου εντάχθηκε στη 'παράδοση'. "
"3- Με ανάλογο τρόπο τα νέα υλικά και μέθοδοι κατασκευής επιτρέπουν μια νέα αρχιτεκτονική υποκρισία, αλλά με διαφορετικές επιδιώξεις: σήμερα ο στόχος είναι η ψευδαίσθηση του παλιού, ενώ στο παρελθόν ήταν η ψευδαίσθηση του καινούργιου."
"4- Διαφορετικά είναι και τα κίνητρα της κάθε εποχής: παλιά ήταν η κοινωνική επίδειξη με την υιοθέτηση του Νεοκλασσικού νεωτερισμού, σήμερα είναι η έλξη που ασκεί επιλεκτικά το παρελθόν."
"5- Είναι βέβαιο ότι, αν το σημερινό νομικό πλαίσιο που υποθάλπει τη νεοπαραδοσιακή σκηνογραφία υπήρχε και πριν από 100-150 χρόνια, τότε δεν θα είχαμε γνωρίσει ψευδεπίγραφα νεοκλασσικά μια και τα στολίδια τους θα ήσαν 'ξένα προς τη τοπική παράδοση' και φυσικά απορριπτέα από την νομοθεσία μας."
Το τελευταίο συμπέρασμα (που έχει να κάνει με τη σημερινή αρχιτεκτονική παραγωγή όχι μόνο στη Πάφο αλλά και σε πολλά άλλα μέρη) φέρνει και μερικές άλλες σκέψεις στο μυαλό:
"Πόσο άραγε θα διαρκέσει η ταρίχευση του αρχιτεκτονικού παρελθόντος που κυριαρχεί σήμερα; Μπορούμε να φανταστούμε ότι το 2100 θα έχουμε ακόμη δημόσιους θεματοφύλακες των δομικών μορφών του 1900 και ότι με τα μελλοντικά υλικά θα εξακολουθούμε να σκηνοθετούμε μια συγκεκριμένη φάση του αρχιτεκτονικού παρελθόντος; "(Θ.Στασινόπουλος)
Συνέχιζει ο κος Στασινόπουλος:
"Τέτοιες αντιφάσεις είναι πολλές αλλά αφθονούν σε όλο το τουριστικό σκηνικό της χώρας μας." Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αναπόφευκτα:
"• Ποιά ακριβώς στοιχεία του παρελθόντος έχουμε επιλέξει ως 'διατηρητέα παράδοση' και ποιοί 'ταγοί' μας ανέλαβαν την επιλογή και νομοθέτησαν λεπτομερώς τον κώνωπα καταπίνοντας την κάμηλο;"
"• Αν αφαιρέσουμε τη τουριστική εμπορευματοποίηση από τα κίνητρα επιβολής αυτής της Disneyland, ποιά πολιτισμική αξία έχει η ταρίχευση μερικών εικαστικών πτυχών του παρελθόντος και το πάγωμα της αρχιτεκτονικής εξέλιξης;"
"• Με τι πολιτιστικά εφόδια και κριτήρια ελέγχεται η διατήρηση της παράδοσης στη πράξη από τους αρμόδιους, και σε τι βαθμό ελέγχεται η ευθυκρισία τους;"
"• Αντί να μας ενδιαφέρει περισσότερο η επιδερμική αναπαραγωγή του παρελθόντος, μήπως θα ήταν πιο ουσιαστικός ο σεβασμός της βαθύτερης δομικής ηθικής των παλαιών κτισμάτων και οικισμών; Για παράδειγμα, αντί να προβλέπει ο 'νομοθέτης' ακόμη και το πώς θα αναγράφεται η αρίθμηση των οικοδομών στους παραδοσιακούς οικισμούς (!), μήπως θα ήταν πιο ουσιώδες π.χ. να επιβάλλει τα επιφανειακά φέροντα στοιχεία αντί των γραμμικών;"
"• Και τελικά το πιο ουσιαστικό ερώτημα: προέχει περισσότερο η διατήρηση ή η συνέχιση της παράδοσης; Μήπως η τρέχουσα αρχιτεκτονική παραδοσιοπληξία ή παραδοσιολαγνεία απηχεί μια Ελλάδα-Κύπρο που "ποτέ δεν πεθαίνει" γιατί είναι ήδη νεκρή, μια Ελλάδα-Κύπρο που μένει πεισματικά προσκολλημένη στα 'ένδοξα φαντάσματα' του παρελθόντος επειδή αδυνατεί πλέον να προτείνει ένα νέο όραμα για το μέλλον -το οποίο τη τρομάζει περισσότερο απ' ότι την εμπνέει;"
"Ίσως κάποιος πει ότι η αρχιτεκτονική κάθε εποχής προσαρμόζεται στις εκάστοτε προτεραιότητες: παλιά η φύση, σήμερα ο τουρισμός."
"Όμως γιατί θα πρέπει οι σημερινές ανάγκες να καλύπτονται με καρικατούρες του χθες;
Τελικά μήπως η δημιουργική αισιοδοξία είναι ένα από τα ξεχασμένα θεμέλια της αρχιτεκτονικής & κοινωνικής εξελικτικής διαδικασίας του παρελθόντος;" Θ.Στασινόπουλος.
“Παράδοση” άλλωστε κατα τον Jean Jaures “δεν σημαίνει διατήρηση της στάχτης αλλά της φλόγας αναμμένης” έγραψα κάποτε,συνεχίζω να το επαναλαμβάνω και δεν θα σταματήσω να χρησιμοποιώ αυτή την σπουδαία φράση που ο τότε φιλόσοφος χαρακτήρησε την εποχή του.Η Ευρώπη όμως πήρε την αρχιτεκτονική πέραν των στενών ιδεολογιών των τοπικίστικων παραδόσεων και έδωσε όραμα και μέλλον ενώ εμείς αγωνιούμε να αναπαράξουμε το παρελθόν με γελοίες μορφές.
ΟΜΑΔΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ"
Το επικίνδυνο της υπόθεσης είναι ότι η εκκλησία και οι εκάστοτε μελετητές της δεν έχουν αποδείξει ότι διακατέχονται απο ψηλά αισθητικά κριτήρια.Αρκεί να κοιτάξετε τα νέα οικοδομήματα καθώς και τις κατά καιρούς διορθωτικές επεμβάσεις όψεων και ακόμα προεκτάσεις σε υφιστάμενους ναούς.Αυτή η ανάγκη έχει ανατρέψει το πατροπαράδοτο αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο της εκκλησιαστικής μας αρχιτεκτονικής.Λαμπρό παράδειγμα μοντέρνας εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής με σύγχρονη αντιμετώπιση και το μοναδικό στο είδος του η εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα στην είσοδο της Λευκωσίας απο τον αρχιτέκτονα Νεοπτόλεμο Μιχαηλίδη.
Οι νέοι ναοί παρουσιάζουν ένα κοινό όπως άλλωστε και τα μεγαλεπήβολα σπίτια ιδιωτών με "νεο-κλασσική διάθεση":εκφράζουν την ευμάρεια του Κύπριου που διακατέχεται απο την ματαιοδοξία του "big is better" (όσο πιό μεγάλο τόσο το καλύτερο).Χάνεται έτσι το μέτρο και εκφυλίζεται το αστικό τοπίο και όχι μόνο.Παντού ξεφυτρώνουν κτίρια κάκιστης αρχιτεκτονικής έκφρασης με πρωτεργάτη το κράτος (ιδε Δικαστικό Μέγαρο και Νέα Κυβερνητικά κτίρια) και τους ντιβελοπερς να ακολουθούν.Αυτά τα κουρελουργήματα δημιουργούν ένα σκηνογραφικό τέχνασμα υψίστης αισθητικής καταισχύνης που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας εκθέτουν στα μάτια των περιηγητών.Αρκεί να περπατήσει κάποιος στην ύπαιθρο και μέσα στα χωριά μας για να δεί τη μέγιστη και απάνθρωπη κατάντια του δομημένου αλλά και του φυσικού μας περιβάλλοντος.Το κέντρο της πόλης μας έχει απονεκρωθεί ενώ λίγα μέτρα πιό κάτω αιωνόβια δένδρα κόβονται και όλα θυσιάζονται στο βωμό της αισχροκέρδειας.
Από τις επισημάνσεις αυτές μπορούμε να εξάγουμε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα,πάντα σύμφωνα με τον Θ.Στασινόπουλο και τα οποία μπορούν άνετα να προσομοιωθούν στη δική μας πραγματικότητα:
"1- Η ανάγκη (τότε) οδήγησε στη λιτότητα και μέσω αυτής στην κατασκευαστική αλήθεια. Αυτά ήσαν τα θεμελιώδη γνωρίσματα της παραδοσιακής κτιριοδομίας κάτω από τα όποια επιφανειακά ιδιώματα. "
"2- Ο πλούτος έφερε τη μίμηση και αυτή τη δομική υποκρισία, η οποία με τη πάροδο του χρόνου εντάχθηκε στη 'παράδοση'. "
"3- Με ανάλογο τρόπο τα νέα υλικά και μέθοδοι κατασκευής επιτρέπουν μια νέα αρχιτεκτονική υποκρισία, αλλά με διαφορετικές επιδιώξεις: σήμερα ο στόχος είναι η ψευδαίσθηση του παλιού, ενώ στο παρελθόν ήταν η ψευδαίσθηση του καινούργιου."
"4- Διαφορετικά είναι και τα κίνητρα της κάθε εποχής: παλιά ήταν η κοινωνική επίδειξη με την υιοθέτηση του Νεοκλασσικού νεωτερισμού, σήμερα είναι η έλξη που ασκεί επιλεκτικά το παρελθόν."
"5- Είναι βέβαιο ότι, αν το σημερινό νομικό πλαίσιο που υποθάλπει τη νεοπαραδοσιακή σκηνογραφία υπήρχε και πριν από 100-150 χρόνια, τότε δεν θα είχαμε γνωρίσει ψευδεπίγραφα νεοκλασσικά μια και τα στολίδια τους θα ήσαν 'ξένα προς τη τοπική παράδοση' και φυσικά απορριπτέα από την νομοθεσία μας."
Το τελευταίο συμπέρασμα (που έχει να κάνει με τη σημερινή αρχιτεκτονική παραγωγή όχι μόνο στη Πάφο αλλά και σε πολλά άλλα μέρη) φέρνει και μερικές άλλες σκέψεις στο μυαλό:
"Πόσο άραγε θα διαρκέσει η ταρίχευση του αρχιτεκτονικού παρελθόντος που κυριαρχεί σήμερα; Μπορούμε να φανταστούμε ότι το 2100 θα έχουμε ακόμη δημόσιους θεματοφύλακες των δομικών μορφών του 1900 και ότι με τα μελλοντικά υλικά θα εξακολουθούμε να σκηνοθετούμε μια συγκεκριμένη φάση του αρχιτεκτονικού παρελθόντος; "(Θ.Στασινόπουλος)
Με την αλυσιδωτή μετατροπή της Πάφου σε τουριστικό ‘λούνα-παρκ’, πληθαίνουν τα σημάδια μιας “αύξουσας αρχιτεκτονικής σχιζοφρένειας.” Βλέπουμε όλο και πιο πολλές κλιματιστικές μονάδες σε όψεις κτιρίων,ταπέλλες όλων των ειδών και ποιοτήτων πάνω σε κτίρια ,ηλιακοί θερμοσίφωνες, καλώδια της ΑΗΚ και ΑΤΗΚ να απλώνονται σαν αράχνη πάνω στις επιδερμίδες των κτιρίων εντός του κέντρου.
Συνέχιζει ο κος Στασινόπουλος:
"Τέτοιες αντιφάσεις είναι πολλές αλλά αφθονούν σε όλο το τουριστικό σκηνικό της χώρας μας." Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αναπόφευκτα:
"• Ποιά ακριβώς στοιχεία του παρελθόντος έχουμε επιλέξει ως 'διατηρητέα παράδοση' και ποιοί 'ταγοί' μας ανέλαβαν την επιλογή και νομοθέτησαν λεπτομερώς τον κώνωπα καταπίνοντας την κάμηλο;"
"• Αν αφαιρέσουμε τη τουριστική εμπορευματοποίηση από τα κίνητρα επιβολής αυτής της Disneyland, ποιά πολιτισμική αξία έχει η ταρίχευση μερικών εικαστικών πτυχών του παρελθόντος και το πάγωμα της αρχιτεκτονικής εξέλιξης;"
"• Με τι πολιτιστικά εφόδια και κριτήρια ελέγχεται η διατήρηση της παράδοσης στη πράξη από τους αρμόδιους, και σε τι βαθμό ελέγχεται η ευθυκρισία τους;"
"• Αντί να μας ενδιαφέρει περισσότερο η επιδερμική αναπαραγωγή του παρελθόντος, μήπως θα ήταν πιο ουσιαστικός ο σεβασμός της βαθύτερης δομικής ηθικής των παλαιών κτισμάτων και οικισμών; Για παράδειγμα, αντί να προβλέπει ο 'νομοθέτης' ακόμη και το πώς θα αναγράφεται η αρίθμηση των οικοδομών στους παραδοσιακούς οικισμούς (!), μήπως θα ήταν πιο ουσιώδες π.χ. να επιβάλλει τα επιφανειακά φέροντα στοιχεία αντί των γραμμικών;"
"• Και τελικά το πιο ουσιαστικό ερώτημα: προέχει περισσότερο η διατήρηση ή η συνέχιση της παράδοσης; Μήπως η τρέχουσα αρχιτεκτονική παραδοσιοπληξία ή παραδοσιολαγνεία απηχεί μια Ελλάδα-Κύπρο που "ποτέ δεν πεθαίνει" γιατί είναι ήδη νεκρή, μια Ελλάδα-Κύπρο που μένει πεισματικά προσκολλημένη στα 'ένδοξα φαντάσματα' του παρελθόντος επειδή αδυνατεί πλέον να προτείνει ένα νέο όραμα για το μέλλον -το οποίο τη τρομάζει περισσότερο απ' ότι την εμπνέει;"
"Ίσως κάποιος πει ότι η αρχιτεκτονική κάθε εποχής προσαρμόζεται στις εκάστοτε προτεραιότητες: παλιά η φύση, σήμερα ο τουρισμός."
"Όμως γιατί θα πρέπει οι σημερινές ανάγκες να καλύπτονται με καρικατούρες του χθες;
Τελικά μήπως η δημιουργική αισιοδοξία είναι ένα από τα ξεχασμένα θεμέλια της αρχιτεκτονικής & κοινωνικής εξελικτικής διαδικασίας του παρελθόντος;" Θ.Στασινόπουλος.
“Παράδοση” άλλωστε κατα τον Jean Jaures “δεν σημαίνει διατήρηση της στάχτης αλλά της φλόγας αναμμένης” έγραψα κάποτε,συνεχίζω να το επαναλαμβάνω και δεν θα σταματήσω να χρησιμοποιώ αυτή την σπουδαία φράση που ο τότε φιλόσοφος χαρακτήρησε την εποχή του.Η Ευρώπη όμως πήρε την αρχιτεκτονική πέραν των στενών ιδεολογιών των τοπικίστικων παραδόσεων και έδωσε όραμα και μέλλον ενώ εμείς αγωνιούμε να αναπαράξουμε το παρελθόν με γελοίες μορφές.
ΟΜΑΔΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ"
11 σχόλια:
κ. Κουτσοφτίδη,
Συμφωνώ, κατά κράτος, με την όλη ιδεολογική και σκεπτικιστική σας τεχνοτροπία, στο άρθρο σας “Γιατί ΟΧΙ στον Μητροπολίτη Πάφου”, καθώς επίσης και με τους προβληματισμούς που έμμεσα αλλά και άμεσα βγάζετε στην επιφάνεια.
Ξεκινώντας από την αρχή της αρθρογράφησης σας, θα σας παραθέσω τις δικές μου σκέψεις και κριτικές στα σημεία σας, τα οποία με εντυπωσίασαν, ειλικρινά, περισσότερο.
Καταρχήν θα συμφωνήσω με τον καθηγητή μου Θ. Στασινόπουλο, ιδιαίτερα στο σημείο που αναφέρει:
“το λειτουργικό στοιχείο αντικαθίσταται βαθμιαία από το σημειολογικό, διαμορφώνοντας την οπτική ‘γραμματική’ και ‘συντακτικό’ της εκάστοτε εποχής. ‘Υποβολείς’ κάθε τέτοιας σιωπηλής διαλέκτου είναι οι άρχοντες. Οι υπόλοιποι τους ακολουθούν, επιδιώκοντας την καταξίωση μέσω της μίμησης, σε ένα αέναο συναγωνισμό ματαιοδοξίας”
Η φράση αυτή με βρίσκει απολύτως σύμφωνο, έρχεται σε πλήρη παραλληλία με το δικό μου μότο ‘γίνε ο εκλεκτός ανάμεσα σε λίγους που κυνηγάνε τον δρόμο σου’ και πολύ απλά χαρακτηρίζει μέσα σε ελάχιστες γραμμές τον τρόπο σκέψης του πλήθους σε μια απόλυτη αντιδιαστολή με τους λίγους οι οποίοι κυνηγάνε το καινούριο, το μοναδικό, το καινοτόμο. Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματική εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας και πόσο μάλλον όταν αυτή η κοινωνία χαρακτηρίζετε από συντηρητικά στοιχεία νεοπλουτισμού. Αναφέρομαι σαφώς στην κυπριακή κοινωνία και σε ένα παράλληλο χρόνο, στιγματίζω την παφίτικη πραγματικότητα.
Όπως παρατηρήσατε και εσείς είναι η τεχνική που οι συμπολίτες μας έμαθαν να χρησιμοποιούν σαν την μοναδική διέξοδο. Η απλή αντιγραφή. Και όχι μια αντιγραφή που τουλάχιστον πηγάζει από σύγχρονες νεόφερτες ιδέες. Όχι, σε καμία περίπτωση. Σκεφτόμενοι πολύ ρηχά και επιφανειακά προτιμούν τεχνικές παγιωμένες και καταστάσεις που τις έχουν μάθει καλά και για αυτούς είναι ‘εγγύηση και σιγουριά’. Θυμηθείτε άλλωστε τι σας είπε ο Μητροπολίτης Πάφου: ‘Ο ναός θα έχει νεοκλασικές αναφορές’
Και αυτή η φράση δυστυχώς στα αυτιά των πολλών ακούγετε μεγαλειώδης, σπουδαία, θαυμάσια. Αλλά σε ποιών ακριβώς, πολλών; Των πολλών άσχετων, ανίδεων από κάθε άποψη αισθητικής.
Δικαίως γράψατε ότι κάποτε η ανάγκη οδήγησε στην λιτότητα και μέσω αυτής στην κατασκευαστική αλήθεια. Γιατί τότε ο συγκεκριμένος τρόπος δόμησης ήταν αναγκαίος, είχε αξία αλλά και ένα χρέος. Έπρεπε να δείξει ποιοι είμαστε και πού ανήκουμε. Και αφού ο εχθρός έκλεινε στόματα, αυτά που μιλούσαν ήταν τα ‘έργα’ και τα σημερινά μνημειώδη κτήρια. Επίτηδες τα ονομάζω μνημειώδη γιατί ο σκοπός τους στις μέρες μας αυτός είναι, και ότι βρίσκονται ακόμη όρθια συμβαίνει γιατί πρέπει να διατηρήσουν την μνήμη ζωντανή και να θυμίζουν τις ιστορικές εποχές που έζησαν.
ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΣ!
Δεν είναι εκεί ούτε για αντιγραφή, αλλά ούτε για δανεισμό αρχιτεκτονικών τους σημείων και με την δικαιολογία που έμαθαν όλοι οι άσχετοι, απομακρυσμένοι από κάθε πραγματικότητα, να λένε: ‘για να συνάγει με το περιβάλλον’.
Μια φράση που στα δικά μου αυτιά, τουλάχιστον, ακούγετε από γελοία μέχρι βλακώδες. Ας ξυπνήσουν κάποιοι επιτέλους και ας καταλάβουν ότι ζούμε σε μιαν εποχή με σαφώς νέες και περισσότερες ανάγκες, με ρυθμούς ζωής άπιαστους, γύρω μας επικρατεί μια πολυπολιτισμικότητα και άρα ότι κάνουμε θα πρέπει να χαρακτηρίζει τα βασικά και σύγχρονα αυτά στοιχειά. Έτσι και στην αρχιτεκτονική ας σταματήσουμε να ταριχεύουμε το παρελθόν. “Ας ξεφύγουμε από τον στατικό Δωρικό και Ιωνικό ρυθμό και ας μπούμε επιτέλους στο δυναμικό αφαιρετικό πρίσμα”. Η εποχή μας είναι δυναμική, είναι αφαιρετική και άρα ανάλογα θα πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής μας.
Τώρα όσο αφορά το τεράστιο χάσμα μεγεθών ανάμεσα στα κτήρια της γύρω περιοχής του Δημόσιου Κήπου Πάφου, και στην προτεινόμενη υπό ανέγερση υπερμεγέθη εκκλησία των 500μ2 , είναι άλλη μια απόδειξη των ‘ψηλών αισθητικών κριτηρίων’ που διακατέχουν τους εκάστοτε μελετητές. Αισθητικά κριτήρια μηδέν για τους κύριους αυτούς ιθύνοντες. Απ’ την άλλη όμως υπάρχει και η πολεοδομία που πρώτη θα έπρεπε να τους σταματήσει. Αλλά θα μου πείτε, εδώ η πολεοδομία δεν μπορεί να δομήσει την πόλη μας με ένα βασικό, έστω και στοιχειώδες «Ιπποδάμειο σύστημα», στην εκκλησία θα κολλήσει;
Με αυτά και μ’ αυτά κάποιος θα μπορούσε να πει “Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ”. Αντιθέτως όμως, όσο υπάρχουν ακόμη συνειδητοποιημένα άτομα που αποστρέφονται οικονομικά κριτήρια και δουλεύουν με βάση τα ιδανικά τους και την πραγματικότητα, αυτός ο κόσμος όχι μόνο έχει ελπίδες για να αλλάξει, αλλά έχει ελπίδες να φτάσει σε ένα ανώτατο σημείο.
Πραγματικά κ. Κουτσοφτίδη σας συγχαίρω για την προσπάθεια που κάνετε και είμαι μαζί σας. Συνεχίστε και θα δείτε ότι η κάθαρσης θα έρθει να ανταμείψει τους κόπους εσάς και άλλων ομοίων…!!
andreasyianniskyriakouzoukof
αγαπητέ κώστα επιτέλους ξύπνησαν!
ξύπνησαν από τον μαλθάκιο ύπνο όχι του δικαίου, αλλά του μαλάκα που δέχεται τα πάντα μοιρολατρικά του
"ε μα ηντα μπου να κάμουμεν μάνα μουυυ"
μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλοι και να ανιδράσουν έμπρακτα
Ένα ακόμη ενδιαφέρον παράδειγμα αρχιτεκτονικής εκκλησίας είναι η Saint-Pierre de Firminy του Le Corbusier!
maria t.
Θα ήταν προτιμότερο να παραθέτατε τα εκτενή αποσπάσματα από το κείμενό μου με σαφήνεια -π.χ. όπως ο κ. Κυριακού στη 2η παράγραφο του σχολίου του.
Αλλιώς -παρά τη μνεία του ονόματός μου για την οποία σας ευχαριστώ- η μίξη των φράσεών μου με τις δικές σας φλερτάρει με τον πλαγιαρισμό.
::: Θάνος Ν. Στασινόπουλος
@ ΤNS,
Δηλαδή ο φίλος ο Ανδρέας Κυριακού που έχει "αντιγράψει" την αισθητική του δικού μου μπλόκ είναι πλαγιαριστής.Και επειδή εγώ δανείστηκα δικές σας σκέψεις,αναφέροντας πάντα το όνομα σας είμαι και εγώ ..πλαγιαριστής.Αν νομίζετε ότι σας έχω προσβάλει ή άλλως πως να το αφαιρέσω.Ουδόλως σκέφτηκα ότι θα σας ενοχλούσε,αντιθέτως.Πάντως αν μη τι άλλο μάθαμε ακόμη μιά λέξη.Σας ευχαριστώ!
@TNS
Αντί να είσαι ικανοποιημένος, ως πνευματικός άνθρωπος, που οι ιδέες σας βρίσκουν ανταπόκριση, μαραζώνεται γιατί δεν τις μεταφέρουν κατά λέξη.
Έλεος κύριε!!!
Νόμιζα ότι τα Ελληνικά μου είναι σαφέστερα.
Φαίνεται όμως ότι δεν έγινε κατανοητή η αναφορά μου στον υποδειγματικό τρόπο με τον οποίο παραθέτει ο Α. Κυριακού τα αποσπάσματα του κειμένου μου (=εισαγωγικά & italics) -κάτι που θα έκλεινε το θέμα.
Και προφανώς δεν είναι και τόσο γνωστό ότι ο 'πλαγιαρισμός' δεν αναφέρεται σε αισθητική ή άλλη μίμηση, παρά μόνο σε κείμενα -και εν προκειμένω στην "αντιγραφή τόσων πολλών λέξεων ή ιδεών από μια πηγή, η οποία αποτελεί την πλειοψηφία της εργασίας κάποιου, είτε δίνοντας αναφορά σ’ αυτήν είτε όχι" [http://blogs.sch.gr/nkaklam/2009/02/21/plagiarism/].
Ας προσθέσω ότι ο κ. Α. Σταύρου προφανώς δεν κατάλαβε ότι η 'ένστασή' μου οφείλεται όχι βέβαια στο ότι "οι ιδέες μου βρίσκουν ανταπόκριση" αλλά στο ότι (αντίθετα από αυτό που γράφει επικαλούμενος τα Θεία) "τις μεταφέρουν κατά λέξη" με θολό τρόπο και χωρίς τη δέουσα παραπομπή στην ιστοσελίδα απ' όπου προέρχονται.
@ΤΝS,
Εχω προσθέσει σύνδεσμο στο κείμενο που αναφέρεται στο δικό σας άρθρο απο όπου δανείστηκα τις σκέψεις που έχουν χρησιμοποιηθεί για την δική μου ανάρτηση.Εβαλα επίσης εισαγωγικά που φαίνεται καθαρά ότι έχω δανειστεί το κείμενο (παρόλο που έχω ήδη γράψει το όνομα σας 4 φορές στο κείμενο).Δεν ήθελα να πλαγιαρίσω,ούτε να το παίξω λόγιος ή ακαδημϊκός. Προσπαθώ να κάνω την δουλειά μου σαν αρχιτέκτονας,όσο το δυνατό πιό καλά... ακόμα μαθαίνω.Στη βιασύνη μου να προσαρμόσω τις σκέψεις μου στο θέμα μου απέτυχα να...βάλω εισαγωγικά.ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ!
Ευχαριστώ πολύ για τις αστραπιαίες τροποποιήσεις.
Θέλω να επισημάνω ότι ούτε "μαράθηκα" από τον δανεισμό των φράσεών μου σε ένα κείμενο με θέμα όπου νοιώθω συμπαραστάτης, ούτε έχω διάθεση να "πυροβολήσω" κάποιον –που του αρέσει μάλιστα ο Pat Metheny και οι Monty Python. Ομολογώ ότι με παραξένεψε στο δημοσίευμά σας η μεγάλη έκταση του κειμένου που μεταφέρθηκε αυτούσια, παράλληλα με την ιδιότητά σας ως ακαδημαϊκού Βοηθού.
Κλείνω με τη διευκρίνιση ότι ο Αγγλοσαξονικής προέλευσης ‘πλαγιαρισμός’ λέγεται Ελληνιστί ‘λογοκλοπή’, έκφραση που ακούγεται περισσότερο βαριά από το νόημα που ήθελα να εκφράσω.
@TNS,
Εχω επισκεφθεί την ιστοσελίδα σας και πραγματικά επειδή με ενδιαφέρει η βιοκλιματική αρχιτεκτονική θα "ρουφήξω" πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για να μάθω ....κόλπα!
Δημοσίευση σχολίου