Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Οι Ισλανδοί πολιτικοί λογοδοτούν για την κρίση.


Στη Κύπρο και στην Ελλάδα πότε θα λογοδοτήσουν?


Και στην Ισλανδία η κυβέρνηση του μνημονίου λογοδότησε, όπως και τα εξαπτέρυγα της. Στην Ελλάδα θα δώσουμε συγχώρεση;

Οι Ισλανδοί δεν αρκέστηκαν στα δάκρυα και την οργή. Απαίτησαν και πήραν απαντήσεις. Για το τι έφταιξε, ποιοι ευθύνονται και τι πρέπει να γίνει για να μην ξανασυμβεί παρόμοια κρίση.

Μόλις 15 μήνες μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η εξεταστική επιτροπή που συνέστησε το Κοινοβούλιο από ανεξάρτητους ειδικούς έβγαλε πόρισμα 2.400 σελίδων, με το οποίο όχι μόνο καταλόγισε ευθύνες, αλλά και τις προσωποποίησε.

Κατονομάζονται ο πρώην πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε, τρεις πρώην διοικητές της κεντρικής τράπεζας, υπουργοί, ενώ ποινικές ευθύνες καταλογίζονται σε στελέχη των τριών ιδιωτικών τραπεζών.

Ήδη ο εισαγγελέας έβγαλε διεθνή εντάλματα σύλληψης, καθώς πολλά Golden boys διέφυγαν στο εξωτερικό, κάνοντας μία μέρα πριν από την εκδήλωση της κρίσης τεράστιες αναλήψεις από τους λογαριασμούς τους. Τρεις συνελήφθησαν και κρατούνται.

Η σημερινή κυβέρνηση της Ισλανδίας έκανε μηνύσεις και ζητάει πίσω τα κλεμμένα.

Η εξεταστική επιτροπή είχε στη διάθεσή της 80 υπαλλήλους, δικό της προϋπολογισμό και δικαίωμα να ζητήσει -ακόμη και να κατασχέσει- στοιχεία από κρατικές υπηρεσίες και ιδιώτες.

Επίσης, ανεξάρτητη επιτροπή ετοιμάζει συστάσεις για να γίνουν μεταρρυθμίσεις ώστε να αποφευχθεί παρόμοια κρίση στο μέλλον.

Στο πλαίσιο της διαφάνειας, αναρτήθηκε τον Απρίλιο στον ιστότοπο της Βουλής το πλήρες κείμενο που η κυβέρνηση ονομάζει «Έκθεση της αλήθειας» και οι Ισλανδοί αποκαλούν «Μαύρο πόρισμα» καθώς και εκτεταμένη περίληψη στα αγγλικά. Κανείς, ούτε καν οι κατηγορούμενοι, δεν αμφισβήτησαν την αμεροληψία των συντακτών του πορίσματος.

Το βράδυ της ανακοίνωσης 45 ηθοποιοί συγκεντρώθηκαν στο Δημοτικό Θέατρο του Ρέικιαβικ και διάβασαν επί πέντε συνεχόμενα 24ωρα, σε μια κατάμεστη αίθουσα, ολόκληρη την έκθεση.
Για τους περήφανους, πλην εξαπατημένους απογόνους των Βίκινγκς, ήταν μια ομαδική ψυχανάλυση, μια διαδικασία κάθαρσης.

Για την τροϊκανή Ελλάδα, είναι άγνωστο το τι θα συμβεί, αφού η σιωπηλή οργή των πολιτών μάλλον δεν θα εκφραστεί πολιτισμένα. Αυτό μάλλον πρέπει να απασχολήσει κάποιους στην κυβέρνηση, οι οποίοι ίσως θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται πως θα είναι καλύτερα μέσα σε κελί, παρά αλλού...

Απο την φίλη μου "road artist"

4 σχόλια:

andreas f.stavrou είπε...

Προεκλογικά η κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου υποσχέθηκε νομοθεσία για την ποινική ευθύνη υπουργών. Δεν το έπραξε. Τό διο ακριβώς τώρα και ο Χριστόφιας.
Επιπλέον ο Γενικός Εισαγγελέας στην Κύπρο είναι διορισμένο φερέφωνο των πολιτικών.
Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις απόδοσης πολιτικών ευθυνών μέσω της νομοθεσίας. Γι αυτό και οι πολιτικοί στην Κύπρο τρωγωπίνουν ανενόχλητοι.

koutso είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
koutso είπε...

@πολύ σωστά γι'αυτό εξ΄άλλου θα μείνουμε εκτός Ευρώπης τόσο ηθικά όσο και πρακτικά.

Robopsychologist είπε...

Όλο κοκορευόμαστε για την κοιτίδα του πολιτισμού, της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας στην Ελλάδα... Και όλο βλέπουμε στους άλλους τους "κουτόφραγκους", που "όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες αυτοί ήταν στα δέντρα"...
Αντί να πάρουμε παράδειγμα από τους Ισλανδούς...

Παραθέτω ένα ποιήμα του Σουρή που ταιριάζει γάντι στις μέχρι τώρα αντιδράσεις στην Ελλάδα:

Ο ΡΩΜΗΟΣ

"Στον καφενέ απ'έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
τού ήλιου τίς ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κυττάζω, κανέναν δεν ψηφώ.

Σε μιά καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφίνω το καπέλλο, και αρχινώ με τόνο
τούς υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί ουρανός! τί φύσις!
αχνίζει εμπροστά μου ο καιμακλής καφές,
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τίς βρίσκω μεγάλες και σοφές.

Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω
και στρίβω το μουστάκι μ' αγέρωχο πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω
τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τον νούν στον Διάκο και εις τον Καραίσκο
κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,
τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω,
κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.

Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω
απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ...
Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,
κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τίς πω.

Στον καφετζή ξεσπάνω...φωτιά και κείνος παίρνει.
Αμέσως άνω κάτω τού κάνω τον μπουφέ,
τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει,
και τέλος δεν πληρώνω...δεκάρα τον καφέ!"