Ενα ελληνικό τοπίο δε δίνει σ'εμάς τους Έλληνες μιάν αφιλόκερδη ανατριχίλα ωραιότητας.Εχει ένα όνομα το τοπίο-το λένε Μαραθώνα,Σαλαμίνα,Ολυμπία,Θερμοπύλες,Μυστρά-συνδέεται με μιάν ανάμνηση,εδώ ντροπιαστήκαμε,εκεί δοξαστήκαμε,και μονομιάς το τοπίο μετουσιώνεται σε πολυδάκρυτη,πολυπλάνητη ιστορία.Κι όλη η ψυχή του Έλληνα προσκυνητή αναστατώνεται.
Το κάθε ελληνικό τοπίο είναι τόσο ποτισμένο απο ευτυχίες και δυστυχίες με παγκόσμιο αντίχτυπο,τόσο γεμάτο ανθρώπινο αγώνα,που υψώνεται σε μάθημα αυστηρό και δεν μπορείς να του ξεφύγεις.Γίνεται κραυγή και χρέος έχεις να την ακούσεις.
Αληθινά τραγική η θέση της Ελλάδας.Βαριά πολύ η ευθύνη του σημερινού Έλληνα.Απιθώνει στους ώμους μας επικίνδυνο,δυσκολοεκτέλεστο χρέος.Καινούριες δυνάμεις ανεβαίνουν απο την Ανατολή,καινούριες απο τη Δύση,κι Ελλάδα,ανάμεσα πάντα στις δύο συγκρουόμενες ορμές
γίνεται πάλι στρόβιλος.
Το πιό πάνω απόφθεγμα γράφεται σήμερα γιατί δεν μπορώ να βλέπω τα φιλμάκια του Ρικ στα μεταξύ προγραμμάτων τηλεοπτικά διαλείμματα που δείχνει κυπριακά τοπία απο χωριά χωρίς καμμιά προσπάθεια αναζήτησης όμορφων εικόνων απο την ύπαιθρο μας,καταντόντας εξευτελιστικά φτωχή η παρουσίαση.Όμως,ταυτόχρονα υποδηλώνει την απουσία ξανά αισθητικής και στην ύπαιθρο,αναφαίνεται απο το τσαπατσούλικο του εικονολήπτη η έλλειψη σεβασμού τόσο στο κτιστό όσο και στο φυσικό περιβάλλον.
ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ:μάθουμε σωστά την ιστορία και τη παράδοση μας ώστε να μπορέσουμε να μάθουμε τι σημαίνει να συντρέχεις με το "πνεύμα της εποχής".Διότι με λύπη παρατηρώ ότι ούτε πνεύμα μας έμεινε,ούτε ψυχή σ'όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.Ότι κάνουμε το κάνουμε με προχειρότητα,νωχελισμό και ωχαδερφισμό.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου