Το σπίτι αυτό είναι κτισμένο έξω απο την Νίκαια στη Γαλλία.Είχα την ευκαιρία να ακούσω τον αρχιτέκτονα Barani να παρουσιάζει την δουλειά του στη σχολή αρχιτεκτονικής του Στρασβούργου τα Χριστούγεννα του 2006.
Οποιος ανακαλύψει που πάνε οι πόρτες του σαλονιού που φαίνονται στη τρίτη φωτογραφία κερδίζει ένα Σαββατοκυρίακο στην Αραδίπου για δύο,έτσι για να φρεσκάρει λίγο τα αισθητικά κριτήρια του....
Προσέξετε επίσης του μήκος του προβόλου που δεν έχει υποστυλλώματα!
Το σαλόνι χωρίς τις πόρτες.Ατε να δούμε ποιός θα βρεί πρώτος που πάνε οι πόρτες.
5 σχόλια:
nice
το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι ότι μπαίνουν στο πάτωμα.. Φένεται μια πολύ λεπτή λωρίδα κάτω που υποψιάζομαι ότι είναι κάποια ειδικά σχεδιασμένη υποδοχή! Η αντίστοιχη λωρίδα στην οροφή μάλλον δημιουργεί το πλαίσιο όταν κλείνουν.
Να χαρείς πε μου ότι το ήβρα και το διήμερο στην Αραδίπου εν το όνειρο κάθε φοιτητή αρχιτεκτονικής! ;)
@paganini,
Κέρδησες το πολυπόθητο Σαββατοκυρίακο στην Αραδίππου.Λοιπόν μόνο ένας εκκολαπτόμενος αρχιτέκτονας σαν εσένα θα μπορούσε τόσο γρήγορα να βρεί την απάντηση.ΜΠΡΑΒΟ!
ουαοο!
Ελπίζω μόνο να μην χρειάζεται πάντα να μαντεύουμε τα κόλπα που κάνουν οι άλλοι στο εξωτερικό αλλά να έχουμε κι εμείς καμιά έμπνευση καλή.. Πώς να πείσεις τον άλλο όμως να ξοδέψει για την ιδέα σου;
Θυμήθηκα ένα μεγάλο κτήριο σε ένα ύψωμα έξω από τη Νήσου αν θυμούμαι καλά (φένεται από τον αυτοκινητόδρομο). Είναι ατέλειωτο εδώ και καιρό αλλά η αυλή του είναι γεμάτη με δεκάδες πανύψηλες φοινικές.. Μου είπαν ότι ο ιδιοκτήτης έφαε τα λεφτά πάνω στις φοινικές και γι' αυτό δεν ετέλειωσε το σπίτι..
@paganini,
Γνωστό το συγκεκριμμένο εξάβλωμα το οποίο αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την νοοτροπία του κούλουφου:"εχω χρήματα κοιτάτε με",αλλά ούτε καλλιέργεια έχει,χρησιμοποιεί μια εξαθλιωμένη και ξεπερασμένη αισθητική των νεοκυπραίων και όχι μόνο,μιά αισθητική που όταν ο πολιτισμός μιάς χώρας επέλθει σε μαρασμό τότε ανατρέχεις σε ιστορικίστικες αναφορές για να ανακυκλώσεις με τον χειρότερο τρόπο ένα αρχιτεκτονικό μοντέλο,που στην εποχή του (εννοώ το κλασσικό μοντέλο του 18ου και 19ου αιώνα), η Ευρώπη το χειρίστηκε με μαεστρία,αλλά εμείς μαστρωποί της άθλιας αυτής αρχιτεκτονικής αναμασούμε σαν καμήλες αυτή την έκφραση ωσάν να είναι ιδανική.
Δημοσίευση σχολίου