Πάφος 2009.....λίαν προσφάτως:
Σε μιά περίοδο που πολύς κόσμος υποφέρει λόγω οικονομικής κρίσης,
σε μιά περίοδο που οι αρχιτέκτονες άρχησαν να αναθεωρούν την αισθητική έκφραση τους για να την προσαρμόσουν στα νέα δεδομένα της εποχής που απαιτούν βιοκλιματική προσέγγιση στη σχεδίαση κτιρίων,
σε μιά εποχή που δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη να αποδείξουμε σε κανένα ότι είμαστε Έλληνες (χρησιμοποιόντας στοιχεία του νεοκλασσικού λεξιλογίου...κλπ),
σε μιά εποχή που η Τέχνη (στη Κύπρο) αντί να συντρέχει με το πνεύμα της εποχής οπισθοδρομεί παρουσιάζοντας δείγματα άκρατου καταναλωτισμού,
υπάρχουν αρχιτεκτονίζοντες "αρχιτέκτονες" που προωθούν αυτού του είδους κουρελοργημάτων που αποτελούν κάκιστο παράδειγμα
ιστορικίστικου αρχιτεκτονικού μυρηκασμού,με στόχο το ψάρεμα του
ανάλογου ηλιθίου neobourgois της εξαθλιωμένης αισθητικά κοινωνίας μας για να τον μπήξουν μέσα σε μιά ...βασιλική ωκέλλα.
Είναι ή δεν είναι αναίδεια,πρόκληση,θράσος και επιδειξιομανία του χειρίστου είδους?