Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

200 ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΙΠΟΤΕ

O  τίτλος του βιβλίου απ'όπου παρουσιάζονται εδώ μερικά δείγματα είναι "αναδρομή 1986-2006....." και παρουσιάζει το "έργο" του συνάδελφος αρχιτέκτονας,μέσα απο τις 200 τόσες σελίδες της ακριβής έκδοσης του.
Η συγγραφή ενός βιβλίου περί αρχιτεκτονικής ?? αποτελεί συγκεντρωμένη καταγραφή του (των) πιστεύω του δημιουργού.Σκοπό συνήθως έχει,συνήθως να "εκπαιδεύσει" με το έργο του τις επόμενες γενιές,ή ακόμα να προκαλέσει την νυν γενιά αρχιτεκτόνων και όχι μόνο.
Συνήθως ένα βιβλίο για μας γίνεται απο τρίτους οι οποίοι κρίνουν το έργο αξιόλογο ώστε να τυπωθεί στο χαρτί και να μείνει παρακαταθήκη για άλλους.Στη περίπτωση του συναδέλφου,του οποίου ο υπέρμετρος εγωκεντρισμός δεν έχει όρια παρουσιάζει έργα των τελευταίων 20 χρόνων της καριέρας του.Με φρενήρη δύνη αυτογελιοποιείται με την έκδοση αυτού του "prospectus" που αποτελεί ύβρι για το επάγγελμα γιατί δεν βοηθά αλλά προπάντων δεν προβάλλει την Τέχνη της αρχιτεκτονικής στο μέλλον.
Στο βιβλίο έχουν συγκεντρωθεί,με θράσος χιλίων καρδηναλίων, εργασίες...20 χρόνων,παρακαλώ.Τι περιμένουμε απο τον κοσμάκη λοιπόν όταν βλέπουν τέτοια?Το βιβλίο αποτελεί κοινότυπη συνέχεια της κουλουφοκατάστασης που επικρατεί με την μόνη διαφορά ότι φέρει και σφραγίδα.Το βιβλίο αποτελεί αναφορά σε όσους θέλουν να σπουδάσουν αρχιτεκτονική  να δούν τι δεν αρμόζει σ'ενα μελλοντικό αρχιτέκτονα να σχεδιάζει .
"Η ομορφιά του ρυθμού και η αρμονία και η χάρη και ο καλός ρυθμός εξαρτώνται απο την Απλότητα" τάδε έφη Πλάτων.
Εδώ θα παραφράσω τα λόγια του μεγάλου φιλοσόφου για να ανταποκριθούν σε ότι είδα μέσα απο τούτο το βιβλίο: η ανυπαρξία ρυθμού και η δυσαρμονία,το άχαρο και ο κακός ρυθμός εξαρτώνται απο την Ανοησία.
Εχω καταλάβει όμως κάτι στα τόσα χρόνια που δουλέυω και είμαι περήφανος για τα λίγα κτίρια που έχω κάνει...εξακολουθώ κάθε φορά να μαθαίνω απο τα προηγούμενα μου λάθη.
Αν θέλουμε να αλλάξουμε καταστάσεις,συνήθειες και νοοτροπίες πρέπει τέλος πάντων εμείς οι αρχιτέκτονες να μάθουμε να χάνουμε δουλειές για να κρατήσουμε το επίπεδο ψηλά.
(Τα δείγματα που παραθέτω δεν είναι και τα χειρότερα του βιβλίου)......................

6 σχόλια:

Neuromancer είπε...

Κρίμας τα χρόνια που έφαε να "σπουδάσει" και τα έξοδα για το βιβλίο.. Του ανέθεσαν και ολόκληρο μέγαρο! Ξέρεις και τί πανεπιστήμιο ετέλειωσε? Πάω στοίχημα θα το γράφει κάπου στις πρώτες σελίδες με καμάρι! Κάποτε εμείς που είμαστε παν/μιο Κύπρου νιώθουμε λίγο άσχημα που βλέπουμε τους άλλους στις φημισμένες σχολές του εξωτερικού! Τελικά έχει σημασία το πού σπουδάζεις ή τελικά όλα εξαρτώνται από το πώς θα εξελιχθείς στη συνέχεια?

CHRISTIANA είπε...

Αυτό που με στενοχωρεί σε βάθος δεν είναι καν η κακή αισθητική των έργων του οποιουδήποτε αρχιτέκτονα. Πιο λυπηρό είναι πως δεν έχουν καμία αντίληψη της κατάντιας τους και καμιά απολύτως αμφιβολία για την αξία του έργου τους. Πόση καφρίλα μπορεί να έχει κάποιος μέσα του για να εκδώσει βιβλίο με τόσο κοινότυπες κουλλουφκιές. Αλλά οι φελλοί είναι που επιπλέουν αγαπητέ μου φίλε, κι οι φελλοί είναι που μπορούν να βρωμίσουν και να καταστρέψουν και το καλύτερο κρασί που θα αγγίξουν.
Λυπηθείτε μας.

koutso είπε...

Aγαπητέ μου paganini,Αυτός ο κούλουφος τέλειωσε στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο για το οποίο δεν είμαι και πολύ σίγουρος σαν σχολή αν είναι καλύτερη απο τη σχολή σου εδώ στη Λευκωσία.Ενα πράγμα ξέρω όμως ότι οι καθηγητές όσο καλοί και αν είναι εξαρτάται απο εμάς πόσο ψηλά θα βάλουμε τον πήχυ τόσο κατά την διάρκεια των σπουδών όσο και μετά.Αντίσταση,πρόκληση,αγάπη,περιέργεια και τόσα άλλα αγαθά μας τα έδωσε ο θεός για να τα χρησιμοποιήσουμε για το δικό μας καλό,αυτό των συνανθρώπων μας,για το επάγγελμα μας.

rose είπε...

κώστα,

εχει μερες που θελω να σου γραψω για την αναρτηση σου...

δεν ξερω πως να το πω...

σε ενα απο κεινα τα χαρτουθκια που διαβαζα για να μεγαλώσω βρήκα και το πιο κάτω:

Fine goes to fine
Coarse goes to coarse
Fine can nourish the coarse
But the coarse can only destroy the fine

έχεις δημιουργήσει τόσες ομορφκιές,
τόση αρμονια, ρυθμό και ομορφκια
που δικαιολογημενα θυμώνεις

αλλά κάπου εκει υπάρχει και η απόφαση για κεινο που επιτρεπουμε να μας καθορίζει...

φανταζομαι πως εχεις ακόμα πολλές ιδεες και σχεδια για να υλοποιήσεις

ξέρεις με στοιχειωνει χρόνια τώρα η ερώτηση

"η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο";

που και που πετάσσεται μια απάντηση:

αν δεν προλάβει η ασκημια να την σκοτώσει

koutso είπε...

Aγαπητή rose,

Tι ωραία πράγματα μου γράφεις.Η ομορφιά δεν πεθαίνει,ούτε η ασχήμια μπορεί να κατορθώσει να την σκοτώσει.Ξέρεις γιατί?Γιατί ότι γίνεται με αγάπη είναι πάντα όμορφο και έχει ουσία.

rose είπε...

...και η ουσια γεννάει ουσία
μέσα από τη μαρτυρία ακόμα ενός ανθρώπου